​

"Ik ben de laatste der Collegeveteranen"

​

 IZEGEM : Op 1 september stopt Marc Geldof definitief als onderwijzer aan de lagere afdeling van het Sint-Jozefscollege. "Officieel ben ik maar in 2010 met pensioen, maar nu mag ik via 'ter beschikking stelling' - vergelijk dat met brugpensioen - op rust gaan", zegt hij. "Ik kijk met veel plezier terug op mijn onderwijzerscarrière en heb altijd graag voor de klas gestaan. Iedere dag stapte ik fluitend naar 't College en iedere avond ging ik fluitend naar huis. Noem me de laatste der Mohikanen, de jongste van tien onderwijzers die een hechte groep vormden en echte vrienden waren. Nu is het welletjes geweest en ga ik genieten van een welverdiende rust."

Marc Geldof (59) uit de Neerhofstraat 59 is de zoon van Jules Geldof en Marcella Corteville. Op 31 mei 1974 trouwde hij met Rita Pannecoucke. Het gezin heeft twee kinderen : Veerle (32) en Bram (29). Marc doorliep de Latijns-Griekse humaniora in het Sint-Jozefscollege tot 30 juni 1966 en trok daarna op 1 september 1966 naar de Normaalschool in Torhout, waar hij zijn onderwijzersdiploma behaalde in juni 1970. Na zijn studies deed hij zijn militaire dienst. Na een opleiding van drie maanden als radio-operator in Mechelen volgden nog negen maanden bij de Tweede Gidsen (tanks) in Altenrath bij Keulen.

Ben je meteen in het Sint-Jozefscollege terechtgekomen ?

"Helemaal niet. Op 1 september 1971 begon ik als onderwijzer van het vierde leerjaar in de gemeenteschool in Lendelede, op aanraden van principaal en directeur Etienne Louwaege van het Sint-Jozefscollege. Er was toen geen plaats vrij in zijn school. Op 1 september 1974 ben ik dan naar het College gekomen om er 'meester' Jacques Vandoorne te vervangen. Ik gaf achtereenvolgens les  aan het vijfde, vierde, eerste, derde en opnieuw het vijfde leerjaar."

Hoe kijk je terug op je onderwijzerscarrière ?

"Met een heel goed gevoel, althans tot aan de fusie tien jaar geleden. In het College waren we met een groep van tien leraars die amper vijf jaar in leeftijd verschilden. Tillo Brabant was de oudste, ikzelf de jongste. We hebben ons al die jaren fantastisch geamuseerd en waren niet alleen collega's, maar ook vrienden. Ook nu nog. Al van tien jaar vóór de fusie van het Sint-Jozefscollege met Sint-Tillo maken we elke derde zaterdag van juni een uitstap en gaan we 's avonds iets eten met onze 'collegeveteranen', zoals we ons groepje van tien noemen."

Was het na de fusie met Sint-Tillo nog zoals vroeger ?

"Totaal niet. Toenmalig deken Decoene wilde maar één school meer per parochie, volgens mij een verkeerde keuze. De basisschool van het Sint-Jozefscollege was een vooruitstrevende school, het lerarenkorps en directie waren voortrekkers en de leraars waren allemaal cracks. Bovendien konden leerlingen van de lagere afdeling doorstromen naar het middelbaar in dezelfde school. Na de fusie met Sint-Tillo bleven er echter alleen nog het vierde, vijfde en zesde leerjaar in de oude gebouwen van het college over, het eerste tot het derde leerjaar verhuisde naar de Sint-Tilloschool."

"Ondertussen kwam er de Middenschool. Ouders hadden zo geen binding meer met het college. Ze stuurden hun kinderen naar een basisschool op hun parochie. Begrijpelijk ! We hebben ons lang verzet tegen een fusie en ze heeft ook niet gebracht wat men ervan verwacht had. In het College verliet de ene na de andere veteraan de school. Toen we maar met vijf van de tien overbleven, noemden we ons groepje het eiland van Sint-Jozef. De laatste twee overblijvende 'veteranen' waren Jean-Paul Decroix en ikzelf."

"Maar Jean-Paul werd dan als directeur van de H.-Hartschool aangesteld en ik bleef nog als enige man over in Sint-Jozef. De vroegere lagere afdeling van 't College was uitgestorven... Alle mannelijke collega's die vertrokken, werden vervangen door vrouwen. Onderwijzer is een job voor vrouwen geworden. Pas op, ik heb niets tegen vrouwen. Ik - en ook mijn vroegere collega's - hebben er altijd voor gezorgd dat de vrouwen zich goed konden integreren in school. Dat belet echter niet dat ik graag terugdenk aan die mooie tijd met onze tien veteranen.

We waren er voor elkaar, we hielpen elkaar, we waren elk op zijn vlak gespecialiseerd. Als er een probleem was, werd dat direct uitgepraat en opgelost. Er was een hechte band."

Hoe maakte jij de evolutie van het onderwijs mee ?

"In de loop der jaren is er eerder een planlastvermeerdering dan een planlastvermindering gekomen voor onderwijzers. We werden steeds meer belast met allerlei bijkomende administratieve taken, zoals het opmaken van leerlingendossiers, doorlichting van leerlingen.... Daar kruipt zoveel tijd in dat er volgens mij minder tijd overblijft voor de essentie en dat is les geven."

"Ook de relatie tussen ouders en leerkrachten is fel gewijzigd. Volgens mij is het respect voor leerkrachten de laatste jaren sterk verminderd. Als je vroeger een leerling strafte, werd dat door de ouders aanvaard en zelfs aangemoedigd. Nu bellen ouders al vlug naar de directie om te vragen of de straf van hun zoon of dochter wel verantwoord is. Ouders hebben vaak ook veel minder tijd om hun kinderen op te voeden en denken dan dat de leraars of de school die taak moet overnemen. 'Mijn zoon luistert thuis niet meer naar ons, wil jij hem daar eens over spreken', vragen ze dan. Dat is niet de taak van de onderwijzer, vind ik."

Officieel stop je op 1 september, maar je geeft al geen les meer sinds december vorig jaar...

"Eind december liep ik een dubbele hernia op. Ik volg momenteel nog altijd drie dagen per week revalidatie in het Stedelijk Ziekenhuis in Roeselare. Jammer, want ik had liever tot de laatste dag voor mijn klas gestaan. In een zwart gat zal ik zeker niet vallen. Ik ben nog altijd betrokken bij de onderwijzersvakbond COV. Ik ben momenteel nog  secretaris van het Lokaal Onderhandelingscomité (LOC) en het Onderhandelingscomité van een scholengroep (OCGS) met vijf scholen uit Izegem en omliggende. Mij vervelen zit er dus nog voorlopig niet in." 

(Ivan Balliu)

Krant Van West-Vlaanderen editie Izegem - 05-06-2009

​

"Bob Geldof is familie van mij"

 IZEGEM : Onderwijzer Marc Geldof is niet alleen een actieve onderwijzer geweest, hij was ook nog actief in talrijke verenigingen en organisaties. En geschiedenis is een van zijn grootste hobby's. "In 1989 maakte ik een stamboom van de Geldofs en daar ontdekte ik dat zanger Bob Geldof familie van mij is", zegt Marc.

Marc Geldof heeft er niet alleen een vruchtbare onderwijzersloopbaan op zitten, hij was ook een duizendpoot in het verenigingsleven en een fervente geschiedenisfan. "Als jonge gast was ik lid van de KSA en er een tijdje leider. Tot 1973 was ik monitor bij de Christelijke Mutualiteit en van 1971 tot 1973 monitor bij Intersoc, onder andere in Sankt-Moritz in Zwitserland", zegt Marc.

Op muzikaal vlak speelde Marc in de fanfare van Lendelede, de Congregatieharmonie van Izegem en in Burleske in Lendelede. "Met die laatste groep hebben we zelfs opgetreden in Zweden."

Sportief

Op sportief vlak voetbalde Marc bij FC Izegem en speelde er tot bij de reserven. "Toen ik mijn legerdienst deed, voetbalde ik bij de kazerneploeg. We werden toen getraind door Piet Teugels, de assistent van André Van Maldeghem, die het legerelftal trainde. Na mijn legerdienst trok ik naar FC Lendelede, maar daar hadden ze toen heel wat oudere spelers gekocht en kreeg ik als jonge speler niet zoveel kansen om in het eerste elftal te bewijzen. Marc Schokkelé had toen net een liefhebbersploeg opgericht, Oude Gloriën Boldershof, en ook daar speelde ik een tijdje mee. In 1974 sloot ik me aan bij liefhebbersploeg SK Devolder uit café Sportief en was er lange tijd de sportieve baas en duivel-doet-al. In 2004 hebben ze me buiten gekegeld.(matchtsgreep) Het deed me heel veel pijn, maar op die moeilijke periode wil ik nu niet meer op terugkomen. Na het lange Devolder-avontuur ben ik omwille van mijn zoon Bram naar The Spurs in Sint-Baafs-Vijve getrokken. Ik ben er een tijdje coach geweest, maar ben daar nu mee gestopt. Ik blijf wel nog in het bestuur."

Marc is altijd al fan van liefhebbersvoetbal geweest. Hij is er ook nog mee bezig in de bestuursorganen van Vlaanderens Liefhebbersvoetbalbond (VLVB) als kalenderverantwoordelijke. "Ik maak de kalender voor de zaterdag- en de zondagcompetitie, waaraan maar liefst 148 ploegen deelnemen", zegt hij.

 Marc speelde en regisseerde ook toneel in het Sint-Jozefscollege en bij de KAJ en KWB in Lendelede. "Ik volgde tien jaar dictie aan de Stedelijke Leergangen, waar we maar met drie overbleven : Marleen Maes, Carmen Dejonckheere en ikzelf. In Torhout kreeg ik les van Guido Cafmeyer."

Uncle Herbert

Door zijn liefde voor geschiedenis, vooral de familiegeschiedenis, maakte Marc in 1987 een familiestamboom van de familie Corteville. "Later ontmoette ik op een familiebijeenkomst de pastoor van Aalbeke, Hubert Sergeant, een oom van Ingeborg Sergeant. Zijn moeder was een Geldof. Ik heb in 1989 een stamboom van de Geldofs gemaakt. Daar ontdekte ik dat zanger Bob Geldof familie van mij was. Ik heb die stamboom opgestuurd naar Bobs vader Robert en zijn oom Herbert, die in Ierland woonden. Op een woensdag kreeg ik een telefoontje van uncle Herbert. 'You must come to hotel Rembrand in Vichte', zei hij. Mijn vrouw en ik hebben hem dan ook in Vichte ontmoet. Elk jaar, tot aan zijn dood ,stuurde hij mij met Saint Patricks Day een kaartje." (IB)

Krant Van West-Vlaanderen editie Izegem - 05-06-2009